WARROCK HİKAYESİ

Derbaran cumhuriyetinin kuzey kabileye ait bölgelerinde, küçük bir şehir, şafağın pembe ışığının, mesafede çöl doruklarını boyadığı gibi karıştırmaya başladı. Fırıncılar ve tüccarlar, onların çamurundan ebeler ve okul öğretmeni semergedi, onların gününe başlaması için evleri tuğla kaplar. Her zaman olduğu gibi, onlar, tıraş bıçağı telinde sinirli bakışlar ve köyün sadece ötesinde sarı bir pankartın aşağısında çömelen Derbaran askeriye deposunun somut bileşiğini attı. Birlikte bulunma, rahatsız bir taneydi; Derbaran hükümeti, alanda kabileye ait azınlıklar için az sevmek sahip oldu.
Adamlardan yükselmiş olan alarmın çığlıkları, bir yükselişin olduğu taçlı tanklar ve kamyonların bir sütununun olduğu zaman depoda yerleştirdi.
Onlar, yeşil pankartlara uçtu, ulusal bağımsızlık birliğinin renkleri, azınlık kabilelerinin asi koalisyonu.
Ama bunlar, ucuz tüfeklerle yoksul köylüler değildi.
Derbaran askerleri, NIU tanklarının, cephane deposunda patlayıcı yuvarlak şeyleri yağdığı gibi panikte karıştırdı, molozun bir dolusunun altında somut kömürlükler ve ezen askerleri kırmak.
NIU kamyonları, hafif silahlar ateşiyle savunan konumlara biber koyan bir sürü adamları çıkardı
Bitmiş olduğu zaman, tek ses, alevlerin çatırtısından geldi, ve yaralanan ve ölen Derbaran askerlerinin çığlıkları.
Köylüler yavaşça, saklamaktan ortaya çıktı.
Onlar, onların, liderlik tankından tırmanan ve kulede onlara hitap etmek için duran adamı tanıdığı zaman nefesini tuttu.
Bu küçük köyde hatta, çay evlerinde televizyonlar ve dükkanlar, birçok defa onun yüzünü göstermişti.
O, genel Ikram Karmaliydi, Derbaran askeriyesinin memuru ve başkana askeri danışmanı dekore etti. Derbaran askeriyesinin gururu, bir asi olmuştu
"Benim insanlarım", genel Karmali, dedi, "Ben, artık hazır duramam, Başkan Zaripov ve onun hükümeti, bizi ezerken. Ben, Zaripov'a benim sadakatimden vazgeçirim. NIU, bu ülkeyi geri alacak!"
Helikopter, NIU çalıştırma üssünde tozlu bir hortumun ortasında yere dokundu.
Ramazan'ı yönet, çöl köpekleri çağırılan NIU'in özel kuvvet ünitesinin kumandanı, helikopterden tırmandı, ve toz boyunca uzun adımla yürüdü.
Selamlar, onda her iki kenardan ısırdı.
O, onun kanıyla bu saygıyı kazanmıştı, genel Karmali'nin altında Derbaran askeriyesinde on yıl harcamak, onlar, NIU'e her ikisini terkedilmiş yapmadan önce.
Onu selamlayan adamların birçoğu burada, isyandan önce onun altında hizmet etmişti.
Onlar test edilen muharebe, adamlar sertleştirdi. Ama, burada diğerleri vardı, sadece kavga eden keçi çobanları ve çiftçiler çünkü onlar, nedene inandı.
NIU, kalpten yoksun değildi. Onların, neyden yoksun olmuş olduğu, silahlardı. Hatta insanların baskısı, isyanın sesi olan yeraltında olan gazete açıkça, Karmali'nin, askeriyeden getirmiş olduğu az tankın ve silah genelinin, Derbaran hükümetine ciddi bir tehdide yeteri kadar poz vermek olacak olup olmadığı sormuştu.
Ve sonra esrarengiz teslimler, başlamıştı.
Kamyonların bir konvoyu, arkada kamptan dışarı gürlüyordu, onlar, her nereye gelmişti, silah deposunun düzenlice yanında yığılan onların kasalar esrarengiz yükü. Şimdiden adamlar, onların, açtığını gözetliyordu, ve onların ambalajından silahları çıkarmak. Onlar, Ramazan'ın, gelmiş olduğu sebepti.
Onun geçici merkez genelinde Karmali, onun kumandanlarının bir avuç dolusuyla sakince fısıldamaktı. Genel, Ramazan'ın, girdiği zaman veciz bir jestle onları kovdu.
"Bana herhangi bir soruyu sorma, benim arkadaşım", genel, onu satın aldı.
Ramazan, onun göğüs cebinden kağıdın katlanan parçasını çekti, ve onu taradı. "Tüfeklere aniden saldır, roket başlatıcıları olan tabancalar bütünüyle, gizli olmak için varsayılan bizim çalıştıran esaslarımızın yarım düzinesinde düşürdü", o, dedi. "Ve ben de, vasıtaların konuşmasını duyarım. Zırh. Düzenli hava aracı."
"Hiçbir soru değil", genel, tekrarladı.
"En azından kendisinden onların, geliyor olduğu bana söyle", Ramazan, dedi. "Onlar, sınırlar boyunca nasıl oluyor"?
"Bizi sağlıyor olan insanların, onu bütünüyle mümkün yapması için birikimler ve temasları var", genel, dedi.
"Bizim, Derbaran askeriyesine karşı ciddi bir şansa durmak için yeteri kadar iyi silahlandırıldığımız, hangi meselelerdir. Bu arkadaşların yardımı olmadan, biz, bir şanstan çok sahip olmayacaktık. Sen, ek olarak benim, yaptığım onu bilirsin."
"Ama onlar, bize niye yardım etmeliydi"? Ramazan, talep etti.
"Onlar, bizim küçük isyanımızın hakkında neye ilgi duyar? Bu, evcil bir meseledir."
Genel Karmali sadece, gülümsedi. "Haydi sadece, onların, savaşı kazanıyor olan NIU'de bir menfaati olduğunu diyelim. Şimdi, o kolları alır, ve senin köpeklerini çağırır, Ramazan. Üzerinde bir savaş vardır."
Büyük Selik, bir gazeteyi okuyor olan toplantı odası masasında oturdu, bakıyor, bütün dünya, bir müşteriyi görmesi için bir muhasebeci beklemesini beğendiği için. Derbaran askeriyesinin güvenlik hizmet kolunun başı olarak, ve seçkin tabaka Nightwatch-1 grev takımının lideri, zararsız bakmak, ona iyi hizmet etmişti.
O, gazetenin aşağısını attı.
Ulusal basın temsilciliğinin, çok daha küçük uranyum madencilik sektörüne onları tekrar düzenlemesi için ülkenin birçok yağ çalışmasından Başkan Zaripov çekme kaynaklarının rüzgarını almış olduğu Derbaran.
Oradaydı, öyle bekledi, sorular.
Tabii Zaripov, hikayeyi ezilmiş yapmış olabilirdi. Ama o, söylentilere sebep olmuş olacaktı.
Ve başkan, onun, ne kadar şu an söylentilerden kaçınmayı istediği onu çok açık yapmıştı.
Onun danışmanlar Başkan Zaripov ve kadrosu, odaya süpürdü.
"Herkes hak saygısıyla, Bay başkan", ekonominin şişman bakanı, diyordu, "Bizim gelirlerimize rüzgar, çok fazladır. Sen, uzakta yağdan o kadarı insan gücünü alamazsın. Uranyum, yeterli para akışıyla bizi sağlamaz. Ve biz, bu savaş için birikimlere ihtiyaç duyacağız."
"Ben, şu anda gelirlerin hakkında ilgilenmem", başkan, yanıt verdi. "Uranyum yakında, bizim ulusal güvenliğimizin çok daha fazla önemli bir bileşeni olacak". Bakan, karşılık vermeye başladı, ama başkan, sessizlik için bir eli erteledi.
"Ben, onu daha fazla tartışmayacağım
Mesafede bir gürleme vardı.
Selik, balkon kapıları boyunca sabitçe baktı, ve, ufukta, duman isyanının siyah sütununu gördü.
Savaş, yayıyordu, NIU'le, ana yollarda vurmayı zorlar, motorlar, liman.
Onlar, onların, vurmak için beklendiği, ve hiç kimsenin tamamen, bilmediği bütün stratejik noktalara onların, nasıl o kadar iyi silahlandırılmaya gelmiş olduğunu vuruyordu.
Lakin onlar, değişken olarak davranıyordu, yaygın yerlere ünitelere yolluyor. Garipti.
"Dışarı herkes", Başkan Zaripov, dedi. "Ben, büyük Selik'le konuşmaya ihtiyaç duyarım".
Onun danışmanlarının, odadan dışarı dosyaladığı gibi, Zaripov, Selik'e yaklaştı. "Benim, senin Nightwatch-1in için bir işim var, reşit", başkan, dedi.
"Herhangi bir şey, Bay başkan".
"Sen, kuzeyde cumhuriyet ana yolundan çöl bölgesinde süren olan kesin bir geri alınma projesinden bilirsin"?
Büyük Selik, eğmekten tek bir an önce tereddüt etti. O, projeye bilgilendirilmemişti, tabii, ama, güvenliğin başının, baktığı gibi onun haberdar olması kurtulmuş olan az vardı. "Ben, benim, herhangi bir ayrıntıyı bilmediğimi itiraf etmeliyim, sadece, süren olan bu kadar proje vardır".
"Proje yerinin yakınında köy vardır. NIU'in, onların ellerine binebildiği orada hiçbir tanık olmadığına emin olabilir."
"Tabii".
Başkan, gülümsedi. "Ben, benim, sana güvenebildiğimi bildim, Selik".
Başkanın, onun takımlı danışmanlar kaz sürüsüyle odadan dışarı yedekte süpürdüğü gibi, büyük Selik, ufukta yükseliyor olan siyah dumanda kaş çattı. O, çölde esrarengiz projenin, onların yerini NIU'e suçlamaktan daha önemli ne olabildiğini merak etti.
Ramazan'ın botlarının, birisinin, liderlikle onları doldurmuş olduğu gibi hissettiğini yönet. Savaş, büyüyordu. Küçük ünite çalışmalar ï ¿ ½ ekme patlayıcılarının bir avuç dolusu olarak ne başlamıştı, pusular, ve böyle diğerleri ï ¿ ½, zırh ve hava aracını karıştırıyor olan muharebelerin bir dizisi olmuştu. Onun çöl köpekleri, günler boyunca duraklamadan kavga etmekte#MKT#di.
Ve şimdi bu.
Kamp, çadırların bir avuç dolusunun, çölde bir kraterin etrafında dizdiğinden daha çok küçüktü.
Endüstriyel ışıklar, boş deliğin etrafında iskele kurmakta kurulmuştu.
Genel, burada onun seçkin tabaka çöl köpekleriyle o onun, neyde talep ettiğine yollamıştı, şimdiye kadar isyanın en hassas misyonuydu.
Ama onlar sadece, sadece Derbaran askerlerinin bir avuç dolusu geçerek korunan boş bir kampı bulmuştu.
Daha kötüsü, sadece Derbaran memurlarının biri, herhangi bir bilgiyi sorguya çekmenin altında faydalı teklif etmişti.
"Savaş kayası", memur, kan-pis kokan sorguya çekme çadırında sesli ağlamıştı. "Proje, çağırılan savaş kayasıdır".
Ama her ne "Savaş kayası"dı, memur, onda herhangi bir ışığı dökememişti.
Ramazan'ın vekillerinin biri, çekti, nefessiz, ve sürekli rahatsız etti. "Yönet, bir Derbaran kapış çalışması sadece, tepenin üzerinde köyde oldu. Köylüler, güvenlik adamlarının, bu kampta bir şeyi gören bir yaşlı adam ve bir oğlanı aldığını der."
"Haydi, gidelim"! Ramazan, ısırdı.
Ramazan'ın adamları, bir toprak yol esnemesinde üç kamyonun konvoyuyla köyden güneyde yakaladı.
Çatışma, şiddetliydi, ama Derbaran güvenlik birliği, çöl köpeklerinin ani saldırısının çabukça altında düştü.
Onlar, yaşlı adamı buldu, ve oğlan, kamyonların birinin arkasında el ve ayağı bağladı.
Ramazan, yakın bir çiftlik evine sormak için onları hareket edilmiş yaptı.
Yaşlı adam, hızlıca konuştu, korkuyla onun sözcükleri ve onun gözlerini açığa kötülüyor olan onun dişsiz ağzı. Ramazan, yaşlı adamın lehçesini anlayamazdı, ve onun, boş kampın hakkında onlara sorduğu gibi çeviri için oğlana baktı.
"Bir kayaydı", oğlan, dedi. "Göklerden düşen büyük bir kaya".
"Bir meteor"? Ramazan, sordu, ama oğlan sadece, boşça onda dik dik baktı. "Yaşlı adam, onu gördü mü"? O, sordu.
Oğlan, eğdi. "O, onu gördü. O, gök gürültüsü gibi bir gürültüyü yaptı, ve onun, düştüğü zaman yeri salladı. Ordu, çok yakında daha sonra geldi. Tüfeklerle birçok adam, birçok kamyon. Onlar, onun etrafında kampı inşa etti." Burada yaşlı adam, bir şeyi ekledi. "Beyaz elbiseler ve miğferlerde adamlar vardı", oğlan, çevirdi. "Bilim adamları".
"Yaşlı adama sahip ol, ve oğlan, ayırdı", genel Karmali, o gece Ramazan sonra söyledi. "Biz, onları etkili hikayelere istemeyiz. Ve senin, kampın, senin emir acil zincirinin ötesinde gitmediğini neyi duyduğun, sen, anlar? Hiç kimseye söyleme."
Ramazan, genelin yüzünü çalıştı.
O, birçok yıl boyunca bu adama hizmet etmişti, kan dökmenin savaşlarına onu izlemişti, ve politikanın savaşları, ama asla o, adamın ifadesinde böyle şiddeti görmemişti.
"Bu savaş kayası, nedir"?
Ramazan, sakince sordu.
Cevaplamanın yerine, genel Karmali, sadece dedi, "Bir arada senin köpeklerini al. Küçük bir takım, gizli bir duruşu sürdürmek için yeteri kadar küçük."
"Maksadın olduğu şey için bir takım"? Ramazan, sordu.
"Senin, bulması için bir meteorun var, yönetirsin".
SAYGILAR